اثر بخشی طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره های ناسازگارانه اولیه و کاهش نشانگان خلقی در مبتلایان به اختلالات پوستی

زمینه و هدف: درمانهای روانشناختی چندی در خصوص کاهش مشکلات خلقی و تعدیل طرحواره های ناسازگار مورد بررسی قرار گرفتند و طرحواره درمانی یکی از این درمانها می باشد. این پژوهش با هدف آزمون اثربخشی طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره­های ناسازگارانه اولیه و کاهش نشانگان خلقی در مبتلایان به اختلال روانی-تنی پوست انجام گرفت. مواد و روش­ها: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و همراه با گروه کنترل و ارزیابی به صورت پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش کلیه افراد مبتلاء اختلالات روانی _ تنی پوست شهر تبریز در سال 1395 بودند، که به روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 36 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (18 نفر) و کنترل (18 نفر) گماشته شدند. گروه آزمایش 11 جلسه مداخله طرحواره درمانی را به صورت یک بار در هفته دریافت کردند و گروه کنترل بدون هیچگونه مداخله باقی ماند. برای گردآوری اطلاعات در پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه های استاندارد خلق مثبت و منفی و طرحواره های ناسازگارانه اولیه یانگ استفاده شد. داده های پژوهشی به کمک نرم افزار spss و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: یافته ها نشان داد که طرحواره درمانی موجب کاهش معنادار نمرات تمامی طرحواره های ناسازگارانه اولیه شده است. همچنین این درمان موجب افزایش خلق مثبت و کاهش خلق منفی در مبتلایان به اختلالات روانی-تنی پوست شده است(01/0 p<).  نتیجه­گیری: طرحواره درمانی برای اصلاح طرحوار­ه­های ناسازگارانه اولیه و کاهش علائم خلقی اثربخش است.